Jagga Jazzist

Jagga Jazzist
Electronic Jazz Rock
Kraj:
Norwegia
Wytwórnie:

Proces wyprowadzania muzyki jazzowej z salonów trwa od dawna, a ilość muzyków którzy podjęli się prób choćby wkomponowania elementów jazzu do muzyki nowoczesnej, swobodnie można liczyć w dziesiątkach, jeśli nie setkach. Jednym z takich muzyków jest Norweg, Martin Horntveth, który w 1994 założył ze swoim nastoletnim kolegą grupę Jaga Jazzist. Niedługo potem zmuszony był pożegnać się ze swoim pierwotnym współpracownikiem, którego miejsce zajął brat Martina, Lars. Obaj należą także do innej grupy muzycznej, The National Bank, grającej muzykę pop-rockową. Do utworzenia Jaga Jazzist potrzebowali jednak jeszcze kilku innych muzyków, grających m.in. na instrumentach dętych a także zajmujących się tworzeniem brzmienia elektronicznego. W roku 1996, gdy już skład grupy liczył sobie kilkanaście osób, Jaga Jazzist wydali swój pierwszy album Jævla Jazzist Grete Stitz, wzbudzając niesamowite zainteresowanie otoczenia, które stanęło oko w oko z jazzem podanym w sposób luźny a jednocześnie nienonszalancki. Zaczęto o nich mówić jako zjawisku w muzyce ni to symfonicznej, ni rozrywkowej. Podobnie niecodzienne okazywały się ich występy, a wydana w roku 1998 EPka Magazine sprawiła, że muzykami zainteresowały się największe wytwórnie fonograficzne. Dwa lata później Jaga Jazzist podpisała kontrakt z Warner Music a wciąż jeszcze młody przecież Lars Horntveth został naczelnym kompozytorem grupy. W 2001 roku ukazał się drugi długogrający album zespołu – A Livingroom Hush, za którym posypał się deszcz nagród, włączając Alarm Prize (norweski odpowiednik Grammy) i tytuł Płyty Roku 2002 wręczaną przez BBC (w kategorii jazz). Siłą Jagi jest przede wszystkim niepoliczalna ilość instrumentów, które nie przynależą wyłącznie do estetyki jazzowej – są tu i gitary i perkusja i syntezatory, a także różnego rodzaju programy komputerowe, służące zazwyczaj twórcom electro. Od roku 2005 Jaga Jazzist trafiła pod skrzydła Ninja Tunes, skąd udało im się do tej pory wypuścić dwa albumy – What We Must (2005) i One-Armed Bandit, z roku 2010.

Imprezy blisko Ciebie w Tango App →