MASSE

Info

Data wydania:

2013/06/10

Ocena:

Wytwórnia:

Ostgut Ton

Artysta:

V.A.

MASSE to tytuł najnowszej produkcji powstałej w wyniku współpracy Staatballet Berlin oraz klubu Berghain, która odwołuje się do koncepcji „Gesamtkunstwerk” – jedności sztuk takich jak taniec, muzyka, malarstwo czy rzeźba.

Pierwsza część „Balletsuite #1” należy do Henrika Schwarza, który chętnie przekracza granice techniczne i stylowe. Tutaj elektroniczne połączenia z akustycznymi instrumentami wydają się jednak sztuczne. Utwór „Couples are strong” wypada za to zdecydowanie na plus, bowiem misz-masz elektroniki z akustyką został zminimalizowany na rzecz bardzo przyjemnej melodii granej na pianinie. Umieszczone w tle elektroniczne wstawki stopniowo zaczynają dominować nad całością, by w końcu zamienić się niemal w „white noise”.

Kup bilet na dowolny koncert lub imprezę!

Znajdź Bilety

Bezpieczne i proste zakupy

Zobacz także

Druga część „Menuett” należąca do duetu Marcel Dettmann & Frank Wiedemann jest moim zdaniem najlepszą częścią odnosząca się do klasyków współczesnego Gesamtkunswerk, takich jak chociażby Ryoki Ikeda tworzący muzykę do spektakli kolektywu „Dumb Type”. Wibrujące, minimalne ale przestrzenne kompozycje stanowią muzyczny tryptyk. Duet Dettmann & Wiedemann nie próbował bawić się w innowacje ale postawił na interpretacje klasycznych motywów, która wyszła naprawdę dobrze i za to należą się brawa.

Ostatnia część „Envolve” duetu DIN (Phillip Sollmann & Marcel Fengler) to część, w której utwory rozwijają się jeden z drugiego, ale trudno nie pozbyć się wrażenia, że są to proste linie rytmiczne, do których co jakiś czas dorzuca się „kosmiczny” ozdobnik. „Envolve” odwołuje się do swoistego poszukiwania universum w urbanistycznym otoczeniu. Ta część nie parzy ani nie ziębi. A na pewno nie wywołuje u mnie potrzeby poszukiwania kosmicznych prawd w otaczającym mnie mikroświecie.

Soundtrack MASSE został stworzony z myślą o widzach spektaklu, bowiem ta muzyka może być niezrozumiała bez aspektu wizualnego – tańca. Uważam, że jeśli autorzy MASSE postawili na koncepcje Gesamtkunstwerk to powinni się jej trzymać (oczywiście Wagnera można słuchać nie oglądając spektaklu, no ale to jest Wagner) i nie dzielić swojej produkcji na małe części. Stają się przez to totalnie niezrozumiałe, a słuchacz/widz może czuć się rozbity.

Tak naprawdę nie powinnam wydawać oceny bez obejrzenia spektaklu, no ale mając tylko materiał muzyczny daję 2 z plusem. Dettmann & Wiedemann ratują tę płytę, bowiem pozostałe części są po prostu do samego słuchania słabe.

Tekst: Wiola Ujazdowska

masse ostgut ton